භාරත විත්ති – 21 – “මධු සමයෙන් සල්ලි ගරන නැන්දම්මලා”

https://www.facebook.com/groups/804276106323782/permalink/1523591514392234/?hc_location=ufi

ඉන්දියාවෙ ග්‍රාම්‍ය ප්‍රදේශ වල තියෙන අධම චාරිත්‍රයක් ගැනයි මේ..(හැබැයි මේක බුකියෙ බොහොමයක් දෙනා හෝද හෝද මඩේ දදා උඩ දදා කියවන ජපං කොඩියට බැලීමට වඩා වඩා සෑහෙන අධම චාරිත්‍රයක්)
මේකට කියන්නෙ “කුකාරි” කියලා.
මේ චාරිත්‍රය වැඩි වශයෙන්ම ප්‍රචලිත වෙන්නෙ රාජස්ථාන් ප්‍රාන්තයේ ‘සැන්සි’ වරුන් අතර.වෙනත් ප්‍රදේශ වලත් අඩු වැඩි වශයෙන් තියෙනවා.
මේ චාරිත්‍රය අවුරුදු සිය ගානකට කලින් ඇති වුනේ විදේශ සහ මුඝල් ආක්‍රමණ වලින් කාන්තාවන් දූෂණය වීමත්,විවාහයෙන් පසු එවන් අයව හඳුනා ගැනිමටත් ය.නමුත් මේ වන විට එය මුදල් ගරන මාර්ගයක් වෙලා ඉවරයි.

මේ චාරිත්‍රය කෙරෙනෙ ප්‍රදේශ වල විවාහයෙන් පසු මංගල රාත්‍රියේදී දෙදෙනාට එක්වීම තහනම්.ඒ වෙනුවට රාත්‍රියේ සැමියා නූල් කැරැල්ලක් රැගෙන යනවා කාමරයට.ගිහිං බිරියගේ කන්‍යාබාවය පිරික්සනවා (කොහොමද කියන්න මං දන්නෙ නෑ ඕං) .බිරිඳ ඒ වන විටත් කන්‍යාවක් වුනත් නැතත් සල්ලි කෑදර කමට ඉහට ගහලා තියෙන මිනිස්සු කරන්නෙ තම දෙමාපියන්ට දන්වන එක ;ඇය කන්‍යාවක් නොවන බව.එතැන් පටන් අලුත් මනමාලියට වෙන දේ ගැන සිතීම ඔබට බාරයි.
බොහෝවිට මේ වගේ වෙලාවට “සසුරාල් වාලේ” ඒ කියන්නෙ සැමියාගෙ ගෙදර අය මැයට පහර දෙමින් එක් එක් අයගේ නම් කියලා කියනවා ඉන් කෙනෙක් නිසා මේ දේය සිද්ද වූ බව පිළි ගන්න කියලා.පිළි ගත්තොත් වහාම පංචායත් සභාවට දන්වන්න ‘සසුරාල්’ කටයුතු කරනවා.එතෙන්දි මුග්ධ මිනිසුන් පස් දෙනෙක් විසින් පණවන දඩය ගෙවීමට අර ගැහැණිය විසින් පවසන ලද පිරිමියාට සිද්ධ වෙනවා.වන්දිය නොගෙවුවොත් ප්‍රති විපාක භයානකයි.කුලයෙන් පහ කිරීම,ගමෙන් පිටුවාහල් කිරීම,ගමේ කෙනෙකුට ඔහුට වතුර පොදක් තරමටවත් ලබා දීම තහනම් කිරීම වැනි දඬුවම් මේ වගේ අවස්තා වල දෙනවා.

වන්දිය ගෙවුවොත් ඉන් පස්සෙ ප්‍රශ්න ඉවරයි කියලා අපි උපකල්පනය කරමු.
යම් හෙයකින් මනාලිය එවන් දෙයක් සිදු වුන බව නොපිලි ගැනීම හෝ ඒ දෙය සිදු වුනේ කාගෙන් දැයි නමක් හෙලි නොකිරීම සිදු වුනහොත් ඇයට සිද්ධ වෙනවා තම පාරිශුද්ධත්වය ඔප්පු කරන්න.
ඉතිං මේ මනාලියගේ පාරිශුද්ධත්වය ඔප්පු කිරීමට ක්‍රම කිහිපයක් තියෙනවා.
එකක් තමයි ‘අග්නි පරීක්ෂා’.ඒ කියන්නෙ ගිණි මැලයක් ගහලා ඒකට පනින එක?!..නෑ නෑ.මේකෙදි කරන්නෙ ඉස්සෙල්ලම අදාල තරුණියගේ අතේ බුලත් හෝ බෝ කොල හතක් තියනවා.ඒ කොල උඩ පාන් පිටි වලින් හදපු රොටියක් වගේ එකක් තියනවා.ඒක නොතියා ඉන්නත් පුලුවන්.ඒ රොටිය උඩින් ගිනියම් වෙනකල් රත් කරපු කිලෝ දෙකක් විතර බර යකඩයක් තියනවා.මේ ගිනියම් යකඩය අතින් අරං තරුණිය පංචායත් විසින් නියම කරන දුරක් යන්න ඕනෙ.ඒ දුර ගියාට පස්සෙ මෙයාගෙ අත පිච්චිලා නම් ඒ කියන්නෙ මෙයා අපිරිසිදු කෙනෙක්.නැත්තම් ඉන් එහාට පැවසිය නොයුත්යි කියා හිතනවාල
 

තව ක්‍රමයක් තමයි ‘පානි කී ධීජ්’
තරුණිය ගංගාවක හෝ වැවක ගිලිලා ඉන්න ඕනෙ.කොච්චර කාලයක්ද?
පිරිමි කෙනෙක් ලඟ ලඟ අඩි තියමින් අඩි 100ක් දුර ගිහින් නැවත පැමිණෙන තෙක් ඉන්න ඕනෙ.මේ පරීක්ෂාව කරන්න ගිහිං තමුන්ගෙ පාරිශුද්ධත්වය ඔප්පු කලාට වඩා මිය ගිය ප්‍රමාණය වැඩියි කියලා වාර්තා වෙනවා.
තුන්වෙනි ක්‍රමේ තමයි ලංකාවෙත් භාවිතා වුනයි කියන ක්‍රමය.(ලංකාවෙ ඇත්තටම දැන් ඕක බලනවාද කියල මම නම් දන්නෙ නෑ)
හතරවෙනි ක්‍රමය තමයි වයස් ගත ගැහැණුන් විසින් කන්‍යාපටලය තිබෙනවාදැයි පරීක්ෂා කිරීම.
මේ අධම චාරිත්‍ර වලි කරදරයෙන් බේරීමට තරුණියක් පොලිසි ගියහොත් එය ඊටත් වඩා කරදරයක් විය හැකි බැවු ඔවුන් දන්නා නිසා එසේ කරන ප්‍රමාණය ඉතාම අල්පයි…
ඉතිං මේ ජන කොටස් වල කාන්තාවන්ට හැමදාම කුකාරි නූල් කැරැල්ලට බයේ ජීවත් වෙන්න සිද්ධ වෙලා තියෙනවා…..