........"ජීවිතය මේ වගෙයි".........

1975 හේමන්තයේ තෙරේසා වෝල් සතුටින් ඉපිලෙමින් සිටියේ ඇගේ ප්‍රථම දරු ප්‍රසූතිය සඳහා සූදානම් වෙමින් සිටි නිසයි.ගැබිණි මවුවරුන්ට ඇති වෙන ව්‍යාකූලතා කිසිවකට මුහුණ නොදුන් ඇය ඉතාම වාසණාවන්ත මවක් ලෙස සියළුම දෙනා හැඳින්වුවා..
ප්‍රසූතිය දිනයේ ආසන්න පැය දෙකකදී වෙනත් කිසිදු දරු ප්‍රසූතියක සිදු නොවූ බැවින් වෛද්‍ය වරුන් හා හෙදියන් විවේක සුවයෙන් තෙරේසා සමග විහිළුවෙන් කාලය ගත කළා..ප්‍රථම දරු ප්‍රසූතිය උදෙසා සූදාණමින් සිටි ඇගේ බිය පහ කිරීමට ඔවුන් සියළුම් උපක්‍රම යෙදුවා....
අවසන 1975 අගෝස්තු 10 දින බළපොරොත්තු වූ සොඳුරු මොහොත එළැඹුණා..

එහෙත්?!........
දරු ප්‍රසූතියෙන් පසු හෙදියන්ගේ සහ වෛද්‍ය වරුන්ගේ සිනාකතා නතරව තිබුණා...
තෙරේසාගෙ කුළුඳුල් පුතු ලෙස මෙලොව එළිය දුටු ක්‍රිස්ටෝපර් වෝල් ගේ හෘදය වස්තුව පපු කුහරයේ වෙණුවට තුනී සමට යටින් පිහිටා තිබුණා...සමට යටින් හෘදය ගැහෙන විට උස්පහත් වන සම දෙස වෛද්‍ය කාර්යය මණ්ඩලය බළපොරොත්තු රහිතව වික්ෂිප්තව බලා සිටියා...
එස්ටොෆියා කෝඩීස් ලෙසින් හඳුන්වන දුලභ රෝගයකින් ක්‍රිස් පෙළුණා..වෛද්‍ය වරුන්ට අනුව දරු උපත් මිලියනයකට උපත් 5 - 8ක් මෙමෙ රෝගය සහිතව උපදින අතර බොහො දෙනා ප්‍රසූතිය අවස්ථාවේදීම මිය යන අතර තවත් අය උපතින් දින් 1 සිට 16 තෙක් කාලය තුළදී මිය යනවා...එනිසා ක්‍රිස් ගැන බළපොරොත්තු තැබිය නොහැකි බව ඔවුන් තෙරෙසාට කරුණාවෙන් පහදා සිටියා...
එම අවස්ථාවේ රාජකාරියෙහි යෙදුණු වෛද්‍ය වික්ටොරියා වෙටර් පවසා සිටින්නෙ මෙම රෝගය ජාන ගතව පවතින්නක් වුවත් ඇතැම් දරුවන් හොඳ සෞඛ්‍යයෙන් උපදින විට සමහරුන් එසෙ නොවන්නේ ඇයි යන්න ඔවුන්ට ප්‍රශ්ණයක් බවද ඇය පවසා සිටිනවා....
ක්‍රිස් ව වහ වහා දැඩි සත්කාර ඒකකයට මාරු කලා..තෙරේසා සිය කුළුඳුල් දරුවා වෙනුවෙන් දිවා රෑ කඳුළු හෙළුවා..එහෙත් ඇය එක් විශ්වාසයකින් සිටියා..ඒ ඇගේ දරුවාට කිසිම අණතුරක් සිදු නොවන බවට සහ ඔහු අනෙක සාමාණ්‍ය දරුවන් මෙන් කටයුතු කරමින් ජීවත් වන බව...
ක්‍රිස්ව වෙන්ටිලේටරයට සම්බන්ධ කොට වෙනත් අසංකූලතා තිබේදැයි සොයා බැලීමට වෛද්‍ය වරුන් කටයුතු කලා...මෙසේ සියල්ල සිදු වෙද්දී වෛද්‍ය වරුන් පුදුම කරවමින් ක්‍රිස් සිය පණ නල ගැටගසා ගෙන සිටීමට සමත් වුණා...
මාස 18ක් තුළදී ක්‍රිස් සැත්කම 15කට මුහුණ දී සිටියා..තව දුරටත් සැත්කම් කළයුතුද යන්න තීරණය කළ යුතුව තිබුණේ එයින් ක්‍රිස් ගේ ලේ නහර වලට බරපතළ හානි සිදුවී හෘදය වස්තුව වෙත ලේ ගමණගමණය නැවතිය හැකිව තිබුණු බැවිණි...
අවසානයේ ඔවුන් තීරණය කලා ක්‍රිස් ගේ පපුවේ හෘදය පිහිටි ප්‍රදේශය ආවරණය කරමින් පළඳණාවක් යෙදීමට..
"ඔහු හරිම හුරතල් පෙනුමට හිටියා..මුහුණට මාස්ක් එකක් සවි කරලා ඇඟපුරාම විවිධාකාරයේ වෛද්‍ය උපකරණ සවිකරල තිබුණේ..ඔහු හුස්ම ගත්තේ තරමක් අපහසුවෙන්...ඒත් මගේ හුරතල් පුතා...." තෙරේස මතකය ආවර්ජණය කරමින් එසේ පවසනවා....
කල් යත්ම ක්‍රිස් මුළු රෝහලේම සුරතලා බවට පත් වුණා..'මිස්ට පර්සනැලිටි' නමින් කාර්යය මණ්ඩලය ඔහුව හැඳින්වුවා ....දැඩි සත්කාර ඒකකයෙන් ඉවත්ව වාට්ටුවට ගෙන ආ පසු ක්‍රිස් දකින සෑම අයෙකුටම සිනහ වෙමින් අත් වැනීම පුරුද්දක් වුණා...හෙදියන් නිතර ඔහු වටා රැස්ව හුරතල් කිරීම සුලබ දසුනක් වුණා...
විශ්වාසයේ දෑස් දල්වා ගත් තෙරේසා වසර තුනක් ක්‍රිස් සමග අඛණ්ඩව ෆිලඩෙල්ෆියා ළමා රෝහලේ ගත කලා..අවසානයේ 1978 දී ක්‍රිස් ගේ 3 වන උපන්දිනයට දින දෙකකට පෙර ක්‍රිස් පළමු වතාවට සිය නිවස දකිනවා...සිය අලංකාර නිවස පුරා දුවමින් ඔහු සතුටු වුණා..එහෙත් ඔහුගේ පපුවේ අන් දරුවන් පුදුම කරවූ ආවරණයක් තිබුණා...ක්‍රිස්ගේ දෙමාපියන්ට හදිසි අවස්ථා සඳහා පුහුණුව සහ ප්‍රතිකාර ක්‍රම රැසක් පුහුණු කරවූවා...ක්‍රිස් රෝහලේ නොසිටියත් වෛද්‍ය වරු නිතරම ක්‍රිස් ගැන අවධානයෙන සිටියා...
කෙමෙන් වැඩුනු ක්‍රිස් අන් දරුවන් ලෙසම සාමණ්‍ය විදිහට වැඩුණා...බයිසිකල් පැද්දා..බෝට්ටු සවාරි ගියා...කරාටේ ක්‍රීඩා කලා..වොලිබෝල්, ෆුට් බෝල් ආදී සෑම ක්‍රීඩාවක්ම කලා...
විවිධාකාරයේ සැත්කම හේතුවෙන් ක්‍රිස් ශ්‍රවණාබාධිත දරුවෙක් වුණා විතරක් නොවේ ඔහු පවසන දේ වටහා ගැනීමට අන් අයට අපහසු වන අවස්ථා බහුල වුණා...ඉගෙනීමේ අපහසුතා වලින්ද ඔහු පෙළුණා..එසේ වුවත් 1995 , වයස අවුරුදු 20 දී ඔහු උසස් පාසලින් උපාධිය ලබා පිටවීමට සමත් වෙනවා..."ජීවිතය කියන්නේ කුඩා දෙයක්...එහි අපිට කරන්න ගොඩක් දේවල් තියෙනවා..ලෙඩ ගැන හිතමින් සිටියා නම් ඒ දේවල් කරන්න අපට හැකි වන්නේ නෑ.." ඒ ක්‍රිස් ගේ අදහස්...ෆිලඩෙල්ෆියාහි වීදි ක්‍රිස් සහ අනෙක් දරුවන්ගේ ප්‍රීතිමත් කෑගසීම් සහ ක්‍රීඩා වලින් ප්‍රබෝධමත් වුණා...තෙරේසාගෙ විශ්වාසය නොකඩවමින් ක්‍රිස් සාමාණ‍ය දරුවෙක ලෙසම ජීවත් වුණා...අද ක්‍රිස් 43 හැවිරිදි මැදි වියේ පසු වන්නෙක්...අදටත් ඔහුගේ හෘදය වස්තුව පපු කුහරසට පිටින් සමට යටින් ගැස්සෙමින් ඉලිප්පෙමින් ස්පන්ධනය වෙනවා.......
මේ ලියන මට කම්මැලි කම නිසා අත් හැර ගත් සියළුම අවස්ථා ගැන ලැජ්ජා හිතෙනවා......

- අමිල -