පද්මාවත් ගැන මගේ අදහස....

ඉස්සර පද්මාවතී දැන් පද්මාවත් කියන්නෙ මම බලන්න යන්න ඕනෙ කියලා පුන පුනා බලා සිටි සිනමාපටයක් නෙමේ කොහොමටවත්..ඊට හේතුව බංසාලිගෙ ඉතිහාස කතා රැල්ල එපා වෙලා සිටි නිසා....දීපිකා කියන්නෙ මම කැමතිම නිලියකුත් නෙමේ වීම අනිත් හේතුවයි..ඒත් යාලුවෙක් යන්න ආරාධනා කල නිසා ඕං මාත් ගියා පද්මාවත් බලන්න..
දැං දීපිකා ෆෑන්ස්ලා මගෙ ඇඟට ගොඩ වෙන්න එන්න එපා...මම කැමති නෑ කියන එක මට අදාල දෙයක් මිස මුලු ලෝකෙටම අදාල දෙයක් නෙමේ...

එසේ වුනත්..දිපිකා පද්මාවත් එකේ දක්වන රංගනය ගැන නරකක් කීවොත් නම් එය මහ කුහක කමක් වේවි..
අවුරුදු දෙකකට කලින් ආපු බංසාලිගෙම භාජිරාඕ මස්තානි කියන්නෙ මට අනුව නම් මෙලෝ රහක් නැති කතාවක්...
ඒ නිසාම දීපිකා ගැන සහ රණ්වීර් ගැන තව තවත් බිඳවැටිලයි හිටියෙ.
ඒ වුණාට පද්මාවත් බැලුවට පස්සෙ ඒ අදහස වෙනස් වුණා...
රාජ්පුත් රැජිණියගේ චරිතය , බංසාලිගේ රංගන රීතියට අනුව දීපකා හොඳින්ම කරලා තිබුණා...බංසාලිගේ සිනමාපට වල තිබෙන නාට්‍යමය ස්වරූපය නොඅඩුවම පද්මාවත් එකෙත් තිබුණා...

දීපිකාගෙ නර්තන හැකියාව ගැන නම් කියන්න දෙයක් නෑ..ඝූමර් ගායනයට ඉදිරිපත් කරන නර්තනය ඇස් එහාට මෙහාට ගෙනියන්නෙ නැතිව නර්තනයටම බැඳ තබා ගැනීමට සමත් වුණා...බඩ පේන්නෙ නැති වෙන්න රතුපාට හැට්ටයක් පරිඝණක තාක්ෂණයෙන් සදා තිබීමෙන් රංගනයට කිසිදු අඩුවක් වෙලා තිබුනෙ නැ...
සිනමාපටය එහෙම පිටින්ම තමන්ටම නතු කර ගන්න රණ්වීර් සමත් වෙලා තිබුණා...
ඒ කොතරම්ද කිවොත් මට හිතුනා මේකට පද්මාවත් කියලා නොදා 'ඛිල්ජි' නැත්තම් 'අලා-උද්දීන්' කියලා දැම්මනම් හරි කියලා ( 😂😂 )..සිනමා පටයේ අවසාන භාගය වන තෙක්ම දීපිකාගේ රංගනය සුලුවෙන් තැනින් තැන දක්නට ලැබුණත් රණ්වීර්ගේ ප්‍රභල රංගනය දිගටම දක්නට ලැබුණා.රණ්වීර් තමුන්ගෙ රංගන වින්‍යාසය සෑහෙන වෙනසකට ලක්කරලා තියෙන බව පේන්න තිබුණා...ඔහුගේ මින් පෙර හැම රංගනයකම පොඩියට හරි තිබුණ ඔහුගෙ ගොංපාට් ගතිය මේකෙ දකින්නට තිබුණෙ නෑ...

'කල්බලී ' ගායනයට ඉදිරිපත් කරන රංගනය ,භාජි රාඕ මස්තානි එකේ 'මල්හාරී' ගායනයට ඉදිරිපත් කල රංගනය සිහි ගන්වනවා..නමුත් කල්බලී රංගනය වේගවත් සහ ප්‍රභලයි...වේගවත් පා තැබීම් සමගින් සිදුකරන නර්තනය සහ හින්දි සිනමා පටයක මතක ඇති ආකාරයට පලමු වතාවට දුටු තනි කකුලෙන් සිටගෙන කරන නර්තනය, රණ්වීර්ගෙ නර්තන හැකියාවත් මනාව පෙන්වනවා.....
මා හැමදා ප්‍රිය කරන නළුවෙක් වුණ ෂහීද් තම චරිතය ;'රාවල් රතන් සිං' විශිෂ්ඨ අන්දමින් ඉදිරිපත් කරලා තිබුණා...
මා අසා තිබුණු සහ පොතින් කියවා පද්මාවත් කතාවට වඩා තරමක් වෙනස් කතාවක් මෙහි අඩංගු වුනා...ප්‍රධාන කතාව එසේ වුවත් යම් යම් වෙනස්කම් සෑහෙන ප්‍රමාණයක් දකින්නට තිබුණා...කතාව මම කියන්න යන්නෙ නෑ..
බංසාලි කියන්නෙ අතිෂය දක්ෂයෙක්...
ඊට හේතුව නම් තිර රචනාව අධ්‍යක්ෂණය මෙන්ම සංගීතයද ඔහුගේම වීමයි...සංගීතය ගැන නම් කියන්න දෙයක් ඇත්තෙම නෑ... අවස්ථාවට සුදුසු වන ආකාරයෙන් සංගීත මුසු වීම නියම මාත්‍රාවට අනුවම සිදු වෙලා තිබුණා...සිංහල දීපයේ දර්ශණ වලදී ලංකාවෙ ගතියක් දැනුනෙ මට විතරද?ඒ සමහර විට ලංකාවෙත් උත්තර භාරතීය සංගීතයම තියෙන නිසා වෙන්නතු ඇති ඉතිං...රාජස්ථානී ජන සංගීතය සහ අරාබි සජගීතය යන විවිධ ශෛලීන් මනාව භාවිතා කරලා තිබුණ සංගීතය සිනමා පටයට ප්‍රභලම දායකත්වයක් දීලා තිබුණා..
දර්ශණ තල වල වැඩි පුරම ගුප්ත අන්ධකාර ගතියක් තිබුණා...
සිනමාපටයේ අඳුරු අවසානයට මුල සිටම පාර කැපීමක් වගේ ඒක...මේ අන්ධකාරයේ වෙනස ඛිල්ජිගේ සහ රතන්සිංගේ මාලිගා දර්ශණ වලදී කැපී පෙනෙන වෙනසක් තිබුණා...රතන්සිං මාළිගයේදී එය ප්‍රසන්න ස්වරූපයක් ගත්තත් ඛිල්ජි ගේ මාලිගයේදී එය අප්‍රසන්න ගතියක් පෑවා....
කතාවේ අවසානය ගැන මා යම් තරමකට පැහැදීම මද ගතියක් තියෙනවා...සියලු දේ සිදුවීමෙන් පසු , ඛිල්ජි දොරවල් හැර බලා සිදු වී ඇති විනාශය දැක කම්පා වෙන දර්ශණයක් තිබුණ නම් හොඳයි කියලාත් මට හිතුණා...

කෙසේ වුවත් වසර දෙකකට ආසන්න කාලයක් තිස්සේ විවිධ බාධා මැදින් පැමිණි පද්මාවතිය මෙසේ හෝ නොපැමිණියානම් එය විශාල අපරාධයක් විය හැකිව තිබුණේ බංසාලි එයට විශාල මහන්සියක් දරා තිබෙන බව දුටු නිසයි..දකින්නට තිබුණු සුලු සුලු අඩුපාඩු ඒ දක්ව තිබුණු මහන්සිය නිසාම අමතක කර දමන්නට සිදු වෙනවා.....
මේ සැරේ ෆිල්ම්ෆෙයා සම්මාන ටික මම දැන්මම කියන්නද...හොඳම නළුවා රණ්වීර් සිං...හොඳම නිළිය දීපිකා පදුකෝන්...හොඳම සහාය නළුවා ෂහීද් කපූර්...හොඳම ගායිකාව ශ්‍රෙයා ඝෝෂාල්...හොඳම සිනමාපටය පද්මාවත්
වසරේ ඉදිරියට මොන ආකාරයේ සිනමාපට ආවත් මේ සම්මාන පහ මේ විදිහට ලැඊමේ සම්භාවීතාවය ඉතාම ඉහලයි...
කෙසේ වුවත් මා අදටත් කැමති 90 දශකය අවසානයේ දුටු 'හම් දිල් දේ චුකේ සනම් ' හො 2000 දශකය අවසාන භාගයේ දුටු 'Black' වැනි සිනමා පට බංසාලිගෙන් ලැබීමටයි...
මෙය බංසාලිගෙ ඉතිහාස මේනියාවේ අවසානය වේවායි පතමි!!!!............