භාරත විත්ති – 09 – “ඇට කටු පොකුණ”

https://www.facebook.com/groups/804276106323782/permalink/1342145039203550/

 

උතුරු ඉන්දියාවේ කඳුකර ප්‍රදේශයක් වන “උත්තරාඛාන්ඩ්” ප්‍රාන්තයේ , “ත්‍රිශූල්” කන්දෙහි බෑවුමක මෙම පොකුණ පිහිටා ඇත.


මුහුදු මට්ටමින් මීටර 5029ක් ඉහලින් පිහිටි, කඳු නගින්නන්ගෙ නොමද ආකර්ෂණය දිනූ මෙම පොකුණ ප්‍රසිද්ධ වන්නේ එය ඉවුරු වල, අවට ප්‍රදේශ වල සහ පතුලෙහි දක්නට ලැබෙන දහස් ගණනක් වූ මිණී ඇට සැකිලි, මිණී හිස් නිසාය.

 

 

 

 

 

ග්ලැසියර ගහණ ප්‍රදේශයක පිහිටි,උපරිම ගැඹුර මීටර 2 ක් පමණ වණ “රූප් කුන්ඩ්” නමින් හඳුන්වන මෙම පොකුණෙහි හිම දියවන කාලයට පතුලෙහි ඇති ඇට සැකිලි සහ මිණී හිස් පැහැදිලිවම දැක ගත් හැකිය.
1942 දී “නන්දාදේවි” වනෝද්‍යාණයේ වනජීවි නිළධාරියෙක් වුණ එච්.කේ.මද්වාල් විසින් ප්‍රථම වතාවට මෙම පොකුණ ගැණ වාර්තා කලද පසුව සොය ගත් වාර්තා වලට අනුව 19 වන සියවසේදිද් යම් යම් තැන් වල මෙම පොකුණ ගැණ සඳහන් වී ඇත.
මෙය සොය ගැණීමත් සමගම කලබල වූ බ්‍රිතාණ්‍යයන් සිතුවේ මේවා ආක්‍රමණික ජපන් හමුදාවකගේ මිණී කැබලි බවය..එහෙත් පසුව අණාවරණය වුනේ මේවා ඊට වඩා පැරණි ඒවා බවය.
නැශනල් ජියෝග්‍රෆි සඟරාවේ වාර්තාකරුවන් කිහිපදෙනෙකු පර්යේශ්ණයකට ලබාගත් මිණී සැකිළි 30 ක ඒ වන විටත් මස් කැබලි පැවති බව ඔවුන් සඳහන් කර තිබේ.

ප්‍රදේශයේ ජනප්‍රවාදයක් වන්නේ “කණෞජ්” හි මහරජ, ඔහුගෙ ගැබිණි මහ බිසව “අම්බලා” , අනෙකුත් බිසෝවරු, පිරිවර, සේවකයන් සහ නෘත්‍යකාරයන් “නන්දාදේවි “ දෙවොල වන්දනා කිරීමට ගිය අවස්ථාවක පැමිණි හිම කුණාටුවකින් ඔවුන් මියගොස් මිණී කන්දෙන් පහලට පෙරලී මෙම පොකුණ අවට විසිරී ඇති බවයි..
තවත් තැනක කියවෙන්නේ කෂ්මීර්හි සේනාපති “සෝරාවර් සිං” සහ පිරිස ටිබෙටය සමග යුද්ධයකට ගොස් එන අතර ඇතිවූ හිමකුණාටුවකට මැදිවී මිය ගොස් ඔවුන්ගේ ඇට කැබලි මෙසේ පවතින බවයි….
ඇතැමුන් පවසන පරිදි මේව බිලි දුන් හෝඅ සියදිවි හානිකර ගත් අයගේ ඇටකැබලි බවයි…

ජාන විද්‍යාඥ “නීරජ් රාජ්” සහ “මන්මේන්ද්‍ර සිං” විසින් , ඇට කැබලි සහ හිස් කබල් 100ක නියැදියක් යොදා ගණිමින් කල DNA පර්යේෂණයකින් ඔවුන් සනාත කරගත්තේ මින් 70%ක් ඉරාණ ජාතිකයන්ගේ සහ ඉතිරිය ඉන්දියානුවන්ගෙ බවය.
තවත් පිරිසක් පවසන්නේ 9 වන සියවසේදි වුණ විශාල ජණ සංහාරයක් නිසා මෙසේ වූ බවය.
තවත් විද්‍යාඥයන් පිරිසක් ඇටකැබලි 2004ක් යොදා ගනිමින් කල පර්යේෂණයකින් මේවා විවිධ පුද්ගල කණ්ඩායම් රැසකට අයත් බව ප්‍රකාෂ කර සිටියා…තවදුරටත් ඉන් කොටසක් උසින් අඩු පිරිසක් බවත් තව කොටසක් උසින් වැඩි, මරාති ජාතික “කොණ්කානාස්ක් බ්‍රාහ්මණ” වරුන් ට සමාන අය බව ප්‍රකාෂ කලා….
මොවුන්ගේ මරණයට හේතු වුණ පොදු කරුණක් ඔවුන් සොය ගත්තා…එනම් හිසෙහි ඉහලට වන්නට පිටුපසින් වෘත්තාකාර යමක ගැටීමෙන් සියලු දෙනාගෙම මරණය සිදුවී ඇතිබවය…
විවිධ පාර්ශව විසින් විවිධ මත පල කලද මේ වන විටත් මෙසේ මිය ගොස් ඇති මේ මිනිසුන් කොහේ ගියාද, කෙසේ මියගියාද යන්න ගැන නිසි නිගමනයකට පැමිණ නැත…
මොවුන්ගේ ඇට කැබලි තවත් දශක හෝ ශතක ගණනාවක් ඉතාම මනස්කාන්ත පරිසරයක් වන “උත්තරාඛාන්ඩ් – ත්‍රිශූල කඳු පන්තියට” ගුප්ත බවක් මුසු කරමින් , නොවිසඳුනු අභිරහසක්ව පවතීවි….

(Trhishul)


Thrishul vally